Obchody 40 lecia Regionalnego Związku Pszczelarzy w Elblągu
W 2015 roku elbląska organizacja pszczelarska obchodziła 40 lecie działalności.
Jednocześnie z utworzeniem nowych województw w 1975 r. zostaje powołany Wojewódzki Związek Pszczelarski. Związek rozpoczyna pracę nad integracją pszczelarzy, reprezentuje i występuje w interesie pszczelarzy. Przedstawia potrzeby, bolączki ale i mówi o sukcesach. Początki nie są łatwe, jest wiele pilnych spraw do rozwiązania jak : zbyt miodu,wosku, zaopatrzenie w cukier ,węzę . Związek stawia na szkolenie pszczelarzy, integrację oraz przyjmuje na siebie wiele ważnych zadań zlecanych przez Polski Związek Pszczelarski. Pszczelarze tego związku uczestniczą w Krajowych Zjazdach PZP i wnoszą wiele cennych inicjatyw i propozycji do uchwał programowych. W tym okresie wiele kół podejmuje wysiłki ufundowania sztandarów. Sztandary posiadają koła terenowe w; Dzierzgoniu, Elblągu, Malborku, Markusach, Pasłęku, Suszu, Ornecie oraz Wojewódzki Związek Pszczelarski. W 1994 r. ówczesny Wojewódzki Związek Pszczelarski jest gospodarzem Ogólnopolskich Dni Pszczelarza, które przez wiele lat są przywoływane we wspomnieniach pszczelarzy i mieszkańców.
Poczet sztandarowy Wojewódzkiego Związku Pszczelarzy w Elblągu 27.08.1994 rok., od lewej H. Zarzycka – Nowy Staw, Leon Jaworski – Malbork, E. Toporkiewicz – Dzierzgoń
Pszczelarze ze Słowacji w pawilonie kol. Kozaka podczas Ogólnopolskich Dni Pszczelarza w Elblągu w dniach 26-28.08.1994
Prezes Wojewódzkiego Związku Pszczelarzy w Elblągu Marian Badeński prezentuje Złoty Medal Dzierżona wraz z dyplomem jako odznaczenie Sztandaru WZP Elbląg przez prezesa PZP Lecha Sęczyka – 27.08.1994 rok.
Pszczelarze naszego związku uczestniczą również w Kongresach Apimondii, które odbywają się w : Japonii, Szwajcarii i Polsce. W czasie Kongresu Apimondia w Warszawie nasz pszczelarz kol. Andrzej Matula z Ornety zostaje wyróżniony za opracowanie i wdrożenie nowego ula wielokorpusowego, który rozpoczyna nowy okres intensywnej i nowoczesnej gospodarki pasiecznej.
Prezes Polskiego Związku Pszczelarskiego ksiądz dr Henryk Ostach odznacza wicepremiera Józefa Kozioła podczas uroczystości na Apimondii w 1987r., z prawej prezes WZP Elbląg Marian Badeński
W Domu Pszczelarza w Kamiannej – z prawej prezes WZP Elbląg Marian Badeński 08.1987
W latach osiemdziesiątych minionego wieku rozwija się szeroko współpraca z pszczelarzami z; Białorusi, Ukrainy, Słowacji, Bułgarii, Rumunii, Litwy, Jugosławii i Hiszpanii, Niemiec. Współpraca ta schodzi na dalszy plan w następnym dziesięcioleciu i dopiero obecnie są podejmowane ponowne próby nawiązania współpracy z pszczelarzami z innych krajów.
Przed zamkiem w Malborku delegacja pszczelarzy słowackich i pszczelarze z Malborka /20.06.1989 r. / od lewej Marek Sulencki, Zygmunt Kopeć, Jan Wojciechowski, dwóch gości ze Słowacji, Jan Grobelny, Leon Jaworski.
Wraz ze zmianami jakie miały miejsce po roku 1990 następują zmiany i w naszym związku. Likwidacja 49 województw i utworzenie 16 województw oraz wprowadzenie samorządności na szczeblu powiatowym i wojewódzkim jest czasem do zmian i u pszczelarzy. W 1998r w kwietniu w miejsce dotychczasowego WZP zostaje powołany Regionalny Związek Pszczelarski w Elblągu, który skupia większość kół działających w województwie elbląskim. Regionalny Związek Pszczelarski nie ma łatwego zadania zmiany systemu politycznego i gospodarczego nie omijają i pszczelarstwa. Pszczelarze są pozostawieni sami sobie. Na każdym kroku pojawiają się kłopoty i problemy. Władze związku starają się sprostać tym problemom i zadaniom. Stawiają ponownie na szkolenia, higienę pracy w pasiece oraz walkę z chorobami pszczół. Pojawienie się możliwości korzystania z mechanizmów wsparcia pszczelarstwa proponowane przez Agencję Rynku Rolnego zostaje wprowadzane w życie i do dnia dzisiejszego nasi członkowie korzystają z tych środków.
Obchody jakie odbyły się w dniu 1 sierpnia 2015 r. zgromadziły rzesze naszych członków i znamienitych gości. Po części oficjalnej odbyła się wspólna biesiada, która trwała wiele godzin i była czasem mile spędzonym wśród kolegów i znajomych. A wszystko to działo się w Karczowiskach Górnych i było połączone z XII Dniami Pszczelarstwa i Tradycyjnego Jadła. Echo tych wydarzeń przez wiele tygodni było przedmiotem dyskusji i rozmów wśród pszczelarzy i znajomych. Obchody te zakończyła 60 rocznica koła terenowego w Ornecie, która odbyła się 19 września 2015r na rynku miasta.
/Twórczość pisarska pszczelarzy naszego związku : Helena Kościłkowska, Ballada, Turoń/
Rys historyczny działalności związku pszczelarskiego na ziemi elbląskiej.
Nie sposób mówić o pszczelarstwie obecnym nie przytaczając chociaż kilku zdań jak było na tych ziemiach przed wiekami. Przed X wiekiem dzisiejsze tereny na wschód od Wisły zamieszkiwały plemiona Prusów. Przytaczamy za Markiem Jagodzińskim /XII Ogólnopolskie Dni Pszczelarza Elbląg, 94/ opis tamtych czasów.„Bogactwa naturalne ziem Prusów były eksploatowane od najdawniejszych czasów. Potężne puszcze i bogata sieć rzeczna dostarczały zwierzyny, ryb i miodu. Już w IX wieku w zapiskach Wulfstana z podróży odbytej od portu Hedeba położonego u nasady półwyspu Jutlandzkiego a Truso czytamy; „A jest tam bardzo dużo miodu i rybitwy. A król i najmożniejsi piją kobyle mleko, ubodzy zaś i niewolni piją miód. A u Estów nie waży się żadnego piwa, lecz miodu jest tam dużo”. Od bartnictwa urobiona została nazwa jednej z ziem pruskich. Kraina Barcja rozciągała się między jeziorem Mamry a środkową Łyną. Również nazwa Nadrowia leżąca w dorzeczu Pregoły wzięła są nazwę od zajęć związanych z bartnictwem. Otwór sztucznie dorobiony do barci nazywano „druvis”/Nadruva, Nadrowia/ Obie ziemie musiały mieć dogodne warunki do rozwoju bartnictwa i można przypuszczać, że najbardziej popularnym zajęciem ówczesnych mieszkańców była „hodowla” pszczół. Na podstawie danych etnograficznych można z dużym prawdopodobieństwem powiedzieć, że z początkiem lata duże ilości mężczyzn wybierały się do lasu w poszukiwaniu dziko żyjących pszczół. Pierwszy znalazca barci stawał się jej użytkownikiem, a drzewo takie było specjalnie znaczone. W pniu drzewa wyrąbywano osobny otwór, który służył do podbierania miodu.
Z czasem zaczęto budować sztuczne dziuple do osadzania nowych roi od tego momentu można mówić o początkach hodowli pszczół . Do prac tych używano topora i dłuta osadzonego na długiej rękojeści zwanego pieśnią lub pisznią. Do podbierania Prusowie używali takich samych narzędzi jak i Słowianie tzn: haków, sznurków, ławeczek bartniczych. Z czasem ścinano puste w środku drzewa i wykorzystywano te kłody do uli piennych. Ule te w średniowieczu zastępują częściowo barcie. W Prusach pozyskiwano nie tylko miód zwany tu medus, ale i wosk. Rzemieślnicy pruscy i skandynawscy wykorzystywali wosk do wytwarzania ozdób. Ozdoby wtedy wytwarzano metodą „wosk tracony’. Wosk był tez przedmiotem handlu szczególnie był poszukiwany w świecie chrześcijańskim do produkcji świec. Bartnictwo wpisało się na wiele wieków jako istotna dziedzina gospodarki, a miód i wosk należały do spisu obowiązujących powinności feudalnych.”.
Pierwsze lata pracy pszczelarzy po II Wojnie Światowej na ziemi elbląskiej.
Po zakończeniu II Wojny Światowej tereny Prus Wschodnich w ramach umów Jałtańskich przypadły Polsce. Tereny te opuszczone przez dotychczasowych mieszkańców zostały zasiedlane przez ludność polską. Polacy nie tylko z różnych stron kraju ale i z kresów wschodnich Polski napływali na treny Żuław, Mazur i Warmii i Ziem Zachodnich. Część nowych osadników przywiozła wraz ze swoim dobytkiem i ule z pszczołami. Część zaczęła rozglądać się za pszczołami. Łapano roje lub przenoszono rodziny żyjące w dziuplach drzew. Takie były początki tworzenia pasiek i pozyskiwania miodu przede wszystkim na własne potrzeby. Wytrwała praca pszczelarzy oraz różnorodność pożytków w tych latach pozwalały na powiększanie ilości rodzin pszczelich i pozyskiwanie znaczących ilości produktów pszczelich.
Pszczelarze szybko zorientowali się, że praca pojedynczego pszczelarza nie jest wystarczająca, potrzebne jest połączenie sił i wspólna organizacja.Powstają pierwsze koła pszczelarzy.
Koło pszczelarzy w Braniewie
W 1945r do Braniewa przybywają osadnicy i repatrianci z różnych stron, między innymi z Wileńszczyzny wśród których są pszczelarze tacy jak: Klemens i Edward Gursztynowie, Wiktor Andrzejewski, Henryk Skuratowicz, Piotr Poznański. Edward Gursztyn i Wiktor Andrzejewski przywieźli ze sobą ule i pszczoły. Utworzono koło w 1948r, którego prezesem został Józef Gierczak, sekretarzem Gromkiewicz i skarbnikiem Zenon Poznański. Współzałożycielami byli; Władysław Misiewicz, Władysław Góra, Edmund Laskowski, Piotr Poznański, Edward Gursztyn, Jan Jacuński. Koło to działało niezbyt długo, gdyż zostało zlikwidowane przez ówczesne władze Braniewa. Reaktywowano je dopiero w 1957r. W tym czasie koło liczy 33 członków a w roku 1958 już 59 członków. Na czele koła staje Edward Gursztyn, który funkcję prezesa w kole sprawuje do roku 1984. W 1959r zostaje zorganizowany pierwszy kurs dla pszczelarzy, w którym uczestniczy 41 osób. Na zorganizowanie tego kursu koło otrzymuje z WZP w Osztynie środki w kwocie 40 tys. zł. W roku tym wysłano próbki pszczół do badania na obecność chorób. W tym samym roku z koła odchodzi część pszczelarzy do nowo tworzonego koła w Ornecie. 17 pażdziernika 1963r na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym następują częściowe zmiany w zarządzie koła: Zenon Poznański zostaje sekretarzem, Henryk Skuratowicz- skarbnikiem, Urban Zniszczyński i Kazimierz Gawron zostają członkami , prezesem nadal pozostaje Edward Gursztyn. Do Komisję Rewizyjnej wybrano Wacława Poznańskiego, Antoniego Kędzierskiego i Mieczysława Krasunia. Do koła należy już 75 pszczelarzy, którzy posiadają 1400 rodzin sprowadzono matki pszczele linii „Żuławka”.
Koło pszczelrzy w Elblągu powstaje w roku 1946. Założone jest z inicjatywy inż. Zygmunta Zimnego, który pracuje w Wojewódzkim Związku Pszczelarskim w Gdańsku jako instruktor pszczelarstwa. Pierwszym prezesem koła zostaje Katarzyna Drozdowicz. Działalność tego koła nie trwa długo i wkrótce zostaje ono rozwiązane. Po pewnym czasie koło zostaje ponownie zawiązane, a prezesem zostaje Władysław Rolnicki.
W roku 1950 koło liczy już 18 członków,którzy mają 250 rodzin pszczelich. W roku 1976 kiedy to występują trudności w zaopatrzeniu w cukier i następuje załamanie rynku z koła o dchodzi duża liczba pszczelarzy. W roku 1974 koło organizuje kurs mistrza pszczelarskiego, który kończy 30 pszczelarzy. W roku 1975 członkowie włączają się w prace przy budowie skansenu pszczelarskiego w Starym Polu. Koło działa nadal i powoli odbudowuje swoje szeregi pod koniec lat 80 tych XX w.skupia 400 członków .Członkowie ci posiadają około 9 tys. rodzin pszczelich. W latach 1979 -1980 koło wychodzi z WZP w Elblągu i zostaje przyjęte przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych w Elblągu. Prezes koła oraz Władysław Rolnicki w roku 1982 wychodzi z inicjatywą ufundowania dla koła sztandaru. Pszczelarze podejmują uchwałę o dobrowolnym opodatkowaniu się na ten cel kwotą 10 zł od ula. Wręczenie sztandaru następuje w roku 1984 i jest to duże wydarzenie w życiu koła. Powódź w 1983r., nasilenie się inwazji warrozy powoduje,że nastają trudne dni dla pszczelarzy – giną pszczoły.
Wszyscy zastanawiają się jakie podjąć kroki zaradcze. W następnym roku pszczelarze zwracają się o pomoc do prof..Konstantego Romaniuka z Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Wprowadzone szkolenia z tego zakresu oraz zastosowanie leków wymyślonych przez prof. K. Romaniuka i R. Kosteckiego przynosi poprawę zdrowotności pszczół.
Koło pszczelarzy w Pasłęku
W Pasłęku w 1946 r. powstaje dobrowolne zrzeszenie pszczelarzy, które tworzą: Witold Pietraszewski, Bolesław Sienkiewicz, Michał Krzywoblodzki, Tadeusz Smulski, Aleksander Jermakowicz, Józef Szumski, Stanisław Akmin. Pszczelarze ci wykorzystywali pozostawiony
sprzęt ule, węzę i dziko żyjące pszczoły do tworzenia swoich pasiek. W roku 1947 powstaje Spółdzielnia Ogrodniczo-Pszczelarska w Pasłęku i dotychczasowe zrzeszenie przekształca się w koło. Jest to pierwsze koło w województwie Olsztyńskim, a jednocześnie pierwsze koło powiatowe w Pasłęku. Koło zrzesza 20 członków i wybiera zarząd w składzie: prezes Józef Szumski, sekretarz Stanisław Akmin i skarbnik Mieczysław Sosnowski. Koło w roku 1954 liczy 200 członków ,którzy posiadają ponad 400 rodzin. W tym samym roku po śmierci prezesa następuje zmiana w zarządzie – prezesem zostaje Stanisław Akmin, sekretarzem Anna Budrewicz, a skarbnikiem Witold Pietraszkiewicz. Po dwóch latach pracy zarządu następują kolejne zmiany: prezesem zostaje Stanisław Pankała, sekretarzem Stefan Szawara, a skarbnikiem Witold Pietraszkiewicz, który w 1971r odchodzi z tej funkcji i na jego miejsce wybrano Gustawa Duberta. W 1974r na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym dokonano wyboru władz koła, prezesem pozostaje Stanisław Pankała, utworzono stanowisko wiceprezesa, którym zostaje Bronisław Westfeld, sekretarzem zostaje Stefan Szawara, a skarbnikiem zostaje Gustaw Dubert. Koło w tym czasie liczy 220 członków z gmin Godkowo, Młynary, Pasłęk, Rychliki, Wilczęta. W 1974 r.rozpoczyna się kurs mistrza pszczelarskiego i kurs dla pszczelarzy. W kolejnych latach szkolenia są kontynuowane i trwają do 1983 r. Zebranie sprawozdawczo–wyborcze w 1979 r wybiera na prezesa Bronisława Westfelda, na skarbnika Gustawa Duberta, na sekretarza J. Dończyka. Na zebraniu tym przyznano tytuł honorowego członka Witoldowi Pietraszewskiemu, Stanisławowi Pankali, Stefanowi Szawara.
W tym czasie koło liczy 400 członków ,którzy posiadają 9000 rodzin.W tym czasie koło rozpoczyna działalność gospodarczą. Współpracuje z Gminnymi Spółdzielniami „ Samopomoc Chłopska” w Pasłęku, Młynarach, Godkowie, Rychlikach oraz Spółdzielnią Ogrodniczo Pszczelarską w Pasłęku. W tym czasie koło wspiera wiele inicjatyw społecznych jak budowy: Domu Pszczelarza w Kamiannej, Centrum Zdrowia Dziecka, Szpital Matki Polki, odbudowa Zamku Królewskiego w Warszawie i inne. Lata osiemdziesiąte to masowe pojawienie się
nowego pasożyta u pszczół warrozy. W 1981 r. pszczelarze koła Pasłęk pod kierownictwem mgr inż. Mariana Szczotki i Władysława Gaspawowicza – technika wet. powołują sztab do zwalczania warrozy i rozpoczynają walkę poprzez opryskiwanie pszczół amitrazą TCL i odymianie Falbezem, Fumilatem Wa i innymi środkami. Następuje zahamowanie częściowe rozwoju warrozy. Rok 1983 przynosi zmiany w kole, następuje zmiana nazwy koła na „Bartnik” PZP w Pasłęku oraz przyjęto wniosek o ufundowaniu sztandaru dla koła. Haftowanie sztandaru
powierzono p. Trzeciak ze Starogardu Gdańskiego za kwotę 150 tys. zł. Aktu wręczenia sztandaru dokonał w im. prezesa PZP ks. Henryka Ostacha sekretarz PZP Marian Badeński w asyście prezesa WZP w Elblągu Józefa Mirowskiego. Uroczystość odbyła się 5 lutego 1984r. w 90 urodzin i 70 lecie pracy pszczelarskiej Witolda Pietraszewskiego. 24sierpienia 1986r wyjeżdża do Czechosłowacji wycieczka w czasie której zostaje podpisana umowa o współpracy pomiędzy pszczelarzami koła „Bartnik” w Pasłęku, a pszczelarzami Słowackimi z koła „Sahy”. Podpisanie umowy odbywa się w obecności ze strony Czeskiej Prezydenta Obwodu Lewice Szonyj Dezidera i strony Polskiej sekretarza PZP Mariana Badeńskiego. Pod umową podpisują się po stronie Czeskiej Torek Ludwik – prezydent koła, Josef Petrowic – sekretarz i Laszko Tibor – skarbnik a po stronie polskiej są podpisy Bronisława Westfelda- prezesa, Stefana Konupek- wiceprezesa i Franciszka Orlińskiego- przewodniczącego Komisji Rewizyjnej. W tym samym roku następuje zmiana w składzie zarządu koła nowym prezesem zostaje Stefan Konupek, wiceprezesem – Marian Szczotka, Jan Dończyk – skarbnik i Romuald Czajkowski – sekretarz. Zebranie sprawozdawczo – wyborcze nadaje tytuł honorowego członka Bronisławowi Westfeldowi. W latach od 1974 r. do 1983 r. władze koła stawiają na szkolenia. Szkolenia te zlecano znanym ludziom mgr Franciszek Marszewski z Kościerzyny, prof. Zdzisław Gliński – ART Lublin, prof. Ryszard Kostecki – ART Swarzędz Poznań, mgr Danuta Mazur – WZP Plsztyn, dr Stanisław Czupa – Wojewódzki Lekarz Weterynarii w Elblągu, mgr inż. Józef Stanisławski – Szkoła Rolnicza Dobrocin, mgr Elżbieta Gogolewska – ART Olsztyn, doc. Jerzy Wilde, prof. Konstanty Romaniuk – ART Olsztyn, Stanisław Akmin – SOP Pasłęk, mgr inż. Maria Dejna- SOP Olsztyn, mgr inż. Izabela Zielińska – WOPR Stare Pole, dr Marian Janczewski- wet. Pasłęk. W latach 1983- 1986 w kole było średnio 585 członków, którzy posiadali 19.637 rodzin. 16listopada 1986 r. na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym nastąpiły zmiany w zarządzie. Prezesem zostaje Stefan Konupek, wiceprezesem Marian Szczotka, sekretarzem Romuald Czajkowski, skarbnikiem Jan Dończyk i Stefan Boruszewski członkiem zarządu. Nadano Bronisławowi Westfeldowi tytuł honorowego członka.
Koło pszczelarzy w Pieniężnie
W Pieniężnie koło pszczelarzy powstaje w 1948 r. Założycielami byli: Wiktor Andrzejewski i Jan Wąsowicz. Jan Wąsowicz zostaje sekretarzem i skarbnikiem. W kole zmieniały się władze ale koło działało prężnie i ciągle się rozwijało. Pozytywnie zapisał się jako dobry gospodarz prezes Marian Serokosz. W roku 1986 następuje zmiana na stanowisku prezesa, kołem kieruje Józef Dzieniszewski. W roku 1990 następują kolejne zmiany we władzach koła, prezesem zostaje nadal Jóżef Dzieniaszewski, Sławomir Wąsowicz – sekretarzem, Tadeusz Jankowski – skarbnikiem, Mieczysław Świąder i Grzegorz Racki – członkami. W tym czasie koło liczy 211 członków, którzy mają 8725 rodzin.
Koło pszczelarzy w Malborku
Pszczelarstwo w okresie powojennym. Warunki klimatyczne i przyrodnicze Żuław Malborskich sprzyjały hodowli pszczół. Pola i nieużytki pokryte były szatą dzikich ziół i chwastów, a przydrożne aleje lip i wierzb nad rowami zapewniały bogaty pożytek dla pszczół. W okresie późniejszym pojawiły się rozległe łany rzepaków i bobiku. Przyczyniło się to do wykorzystania tych bogatych zasobów natury dla pszczelarstwa. Jednakże nie odziedziczyliśmy po poprzednich pszczelarzach pasiek. Wskutek działań wojennych uległy one zniszczeniu, a pszczoły rozproszeniu. Polscy pszczelarze wydobywali pszczoły z dziupli starych drzew i ruin. Nieliczni przywieźli ze sobą rodziny pszczele. Początki były trudne, brakło uli i sprzętu pszczelarskiego, ale miłośnicy pszczół nauczyli się wykonywać ule i sporządzać sprzęt, zaczynając od kilku rodzin pszczelich zaczęli szybko rozwijać pasieki. I tak w roku 1948 powstało Koło Pszczelarzy w Malborku , którego założycielami było małżeństwo Henryk i Janina Jaskulscy. W ciągu roku powołano Zarząd Koła w składzie :
Henryk Jaskulski – prezes, Władysław Ramiński – wiceprezes, Julian Jaroszczak – sekretarz, Witold Juchowicz – skarbnik, Franciszek Gorczyca – członek, Franciszek Lewandowski – członek. Henryk Jaskulski pełnił funkcję prezesa Koła do 1972r.
Jego następcą został znakomity pszczelarz i działacz społeczny Jan Wojciechowski.
W 1990 posiadał 150 pni, głównie w ulach systemu warszawskiego i wielkopolskiego. Uzyskał kwalifikacje mistrza pszczelarskiego i rzeczoznawcy chorób pszczelich. Do Polskiego Związku Pszczelarskiego należał od roku jego powstania, do 1975 do WZP w Gdańsku, a potem był współorganizatorem WZP Elbląg. Od 1972 był prezesem TKP w Malborku. W WZP Elbląg przez kilka kadencji pełnił z Zarządzie funkcję skarbnika, a potem sekretarza. Był Członkiem Zrzeszenia Domu Pszczelarza w Kamiannej, gdzie pełnił funkcję członka Sądu Koleżeńskiego. Był honorowym członkiem PZP i WZP. Posiadał Medal ks. Dzierżona i Złotą Odznakę PZP oraz liczne dyplomy uznania. Był założycielem i opiekunem skansenu pszczelarskiego w Starym Polu. Przewodniczył Komisji Zadrzewień w WZP. Był organizatorem współpracy ze słowackimi pszczelarzami i posiadał Złotą Odznakę Pszczelarską Słowacji.
Do roku 1975 malborscy pszczelarze należeli do WZP w Gdańsku. W kole była ożywiona działalność szkoleniowa. Z prelekcjami zapraszano wybitnych naukowców, jak insp. Ignacy Zimny z Gdańska, Franciszek Nastała z Kartuz, Tadeusz Rauss z Sopotu, prof. Skierko z Lęborka, lek.wet. Ostkowski z Gdańska. W okresie późniejszym byli zapraszani z prelekcjami prof. Gliński z Akademii Lublin i prof. Ryszard Kostecki ze Swarzędza. Po zorganizowaniu woj. Elbląskiego władze nowego WZP miały siedzibę w Malborku przy WZKR. Do władz wojewódzkich weszli : Jan Wojciechowski, Julian Jaroszczak, Zygmunt Kopeć, którzy przez kilka kadencji aktywnie działali.
W 1986 roku powstała koncepcja ufundowania sztandaru koła pszczelarzy w Malborku. Prezes koła Jan Wojciechowski zlecił wykonanie hafciarskiej pracowni w Starogardzie Gdańskim za kwotę 250 tys. zł. Wykonano piękny sztandar z podobizną patrona pszczelarstwa św. Ambrożego z Mediolanu i srebrnym orłem na odwrotnej stronie. Upiększono herbem Malborka i kwieciem.
Uroczystość poświęcenia i wręczenia sztandaru dokonał prezes PZP ks. Dr. Henryk Ostach w dniu 12 XII 1988 r. w 40-tą rocznicę powstania koła. Poświęcenie odbyło się w zabytkowym kościele św. Jana w Malborku. Na ołtarzu zapłonęły woskowe świece malowane w pszczoły, złożone w darze przez pszczelarzy. Na uroczystość przybyły sztandarowe poczty z WZP, TKP Elbląg, TKP Pasłęk, TKP Susz i TKP Markusy.
Kościół zapełniły rzesze pszczelarzy i miejscowych parafian. Aktu wręczenia sztandaru dokonał ks. Dr. H. Ostach w kasynie garnizonu wojskowego. Uroczystościom odbywającym się w Kasynie Oficerskim przewodniczył zasłużony pszczelarz Leon Jaworski, a gospodarzem był Jan Wojciechowski prezes koła i inicjator ufundowania sztandaru. Przygrywała wojskowa orkiestra. Następnie udekorowano aktyw malborskiego koła licznymi odznaczeniami pszczelarskimi i wręczono dyplomy uznania. Pszczelarze i zaproszeni goście obdarowani ozdobnymi w pszczoły pamiątkowymi fajansowymi talerzami i proporczykami z miniaturą sztandaru. Potem po staropolsku przyjęto gości wystawnym obiadem. Królował pitny miód. Sztandar będzie reprezentował pszczelarzy malborskich na wszelkich uroczystościach i imprezach. Będzie też żegnał zmarłych pszczelarzy na pogrzebach. W dniu 7 grudnia 1989r. delegacja malborskiego koła pszczelarzy ze sztandarem była na uroczystej mszy św. w Częstochowie. W skład delegacji weszli : Jan Wojciechowski, Jan Grobelny, Jan Pieczyński, Józef Lewandowski, Walery Sulencki i Mateusz Kurowski.
27.08.1994 – Ogólnopolskie Dni Pszczelarza w Elblągu – Prezes Edward Pieczyński odznaczony Złotą odznaką PZP przez prezesa PZP Lecha Sęczyka, obok delegacja malborskich pszczelarzy z darem dla ołtarza – świecą paschalną (E.Pieczyński, Z.Kopeć, A.Kopeć,M.Kopeć, L.Piątek)
Koło pszczelarzy w Markusach
Utworzenie koła w Markusach, które powstało w 1982 r. poprzedza praca indywidualnych pszczelarzy, wśród których należy wymienić: Jana Budrewicza- agronoma, Tadeusza Soszyńskiego,Stefana Januszewskiego, Tadeusza Imiołka, Piotra Krupę, Eugeniusza Kasprzaka, Wiktorię Podkościelną z synami Janem i Władysławem, Mirosława Karszrun, Jana Murzicza, Jana Jaguckiego, Jana Ochockiego, Bolesława Ostapiuk, Piotra Brudziuka, Stanisława i Władysława Laskowie, Janinę Olechnowicz, Piotra Dębickiego. W listopadzie 1981 roku do koła w Elblągu wstępuje 30 pszczelarzy z Markus. W następnym roku podejmują oni decyzję o powołaniu własnego koła. Pierwszym prezesem zostaje A Średziński, a Stanisław Lasek-wiceprezesem, Janina Olechnowicz – sekretarzem, Tadeusz Imiołek – skarbnikiem, Piotr Krupa – członek. Przewodniczącym Komisji Rewizyjnej zostaje N. Kantor, a przewodniczącym sądu koleżeńskiego zostaje Tadeusz Soszyński. Jan Jagucki zostaje przewodniczącym komisji zaopatrzenia w cukier i leki. Koło w latach 1986 i 1987 organizuje lokalne święta pszczelarskie.
7 lipca 1988r. koło otrzymuje sztandar, który wręczono w obecności Prezydenta PZP ks.dr Henryka Ostacha, uroczystości odbyły się w kościele w Jeziorze. W dniu wręczenia sztandaru udekorowano zasłużonych pszczelarzy. Złoty Medal ks. Dzierżonia otrzymał Piotr Krupa, Statuetkę ks. Dzierżonia otrzymali L. Zazula, Tadeusz Soszyński, J. Olechnowicz, J. Jagucki, Kantor, F. Kaszubowski, E. Mysłowski. Złotą Odznakę PZP otrzymali; J. Olechnowicz,Maruszczak, F. Kaszubowski. Srebrną Odznakę PZP dostali: J. Wicki, L. Olechnowicz,Kaźmierczak, J. Ochocki, ks. dr S. Guła, W. Podkościelny. Brązową Odznakę dostali: H.Dzikowski, J. Szatkowski.
Koło pszczelarzy w Ornecie
Początki pszczelarstwa orneckiego datują się od roku 1945, kiedy to Michał Szymański specjalnym wagonem sprowadził z Bezden 10 rodzin pszczelich. Dały one początek wielu pasiekom w naszym mieście i okolicy.
Do największych zapaleńców z tamtego okresu, którym orneckie pszczelarstwo zawdzięcza bardzo dużo zalicza się Wiktora Andrzejewskiego i Henryka Dobosza – nauczycieli orneckich szkół. To dzięki ich inicjatywie i zaangażowaniu pszczelarstwem zajęli się: Władysław Michałowski, Józef Ruszczak, Władysław Skubisz, Antoni Kiejdo, Bogdan Pozarzycki, a trochę później Daniel Tubis, Andrzej Matula i wielu innych. Wzrost ilości rodzin pszczelich niósł potrzebę nawiązywania bliższej współpracy braci pszczelarskiej, niezbędnej między innymi do zbywania miodu, zaopatrywania się w cukier, węzę i inne materiały. Aby te i podobne potrzeby zaspokoić, na początku lat 50- tych powołano Powiatowe Koło Pszczelarzy. Jego pierwszym prezesem został Henryk Dobosz. Na stanowisku tym był do roku 1966. To dzięki jego zabiegom i kilku innych pszczelarzy powołano do życia w 1955 roku Koło Terenowe w Ornecie. Pierwszym prezesem został Wiktor Andrzejewski, największy pasjonat i miłośnik pszczół, a zarazem najbardziej żarliwy propagator i popularyzator ich hodowli. Po nim funkcję prezesa pełnili: Ryszard Wojtukiewicz, Alojzy Chojnacki, Józef Łuszcz, Józef Oczko, Władysław Żuk. Były to dobre lata pszczelarstwa orneckiego, o czym świadczyć może zwiększająca się z roku na rok liczba członków Koła i posiadanych przez nich rodzin pszczelich. Wprowadzanie nowych roślin do upraw, usprzętowienie rolnictwa pośrednio wpływało na poprawę opłacalności chowu pszczół. Nie było również problemów ze zbytem miodu i zakupem cukru. To wszystko spowodowało, że w 1983 roku w naszym Kole zrzeszonych było ponad 100 pszczelarzy, którzy posiadali 2500 rodzin pszczelich.
Obserwowano również stały wzrost wiedzy pszczelarzy związanej z hodowlą i poprawą efektywności pozyskiwania produktów pszczelich. Bardzo dużym zainteresowaniem cieszył się zorganizowany w 1980 roku kurs czeladniczo–mistrzowski. Pojawienie się warrozy zdziesiątkowało pasieki. Duże ilości traconych co roku rodzin pszczelich, brak skutecznych metod i leków do walki z tym roztoczem, a także spadek opłacalności hodowli pszczół spowodował, że liczba zrzeszonych w Kole pszczelarzy zmniejszyła się o połowę. Wybrany w 1988 roku nowy Zarząd w składzie: Władysław Żuk – prezes, Wiesław Jóźwiak, Tadeusz Błaszkiewicz, Zbigniew Matula i Marian Alberski stanął przed wieloma bardzo trudnymi do rozwiązania problemami. Zorganizowany na przełomie 1987/88 roku drugi kurs czeladniczo– mistrzowski uświadomił wszystkim, że przestarzały sprzęt i metody oraz brak wiedzy nie poprawią nastrojów wśród tych pszczelarzy, którzy chcą nadal zajmować się hodowlą pszczół. Aby to zmienić Zarząd organizuje wiele spotkań i szkoleń prowadzonych przez doświadczonych pszczelarzy praktyków. Zarząd ma trochę ułatwione zadanie ze względu na fakt posiadania w swoich szeregach Andrzeja Matuli, hodowcy matek pszczelich, twórcy nowej linii pszczół rasy kraińskiej, nazwanej Bałtycką – znanej w całej Polsce, a także konstruktora ula wielokorpusowego, za który został wyróżniony na Apimondii w Warszawie w 1984 roku. Mimo tych poczynań Zarządu następuje powolny spadek liczby członków. Na 40- lecie powstania Koła mieliśmy około 50 członków i 1460 rodzin. Jednak to, że było nas mniej nie oznaczało wcale gorszej działalności. Widocznym efektem tych działań było zorganizowanie uroczystych obchodów, na których poświęcono i nadano nowy sztandar. Następne 10 lat to w dalszym ciągu walka o przetrwanie i znalezienie swojego miejsca w zmieniającej się rzeczywistości. Wspólne działania informacyjne prowadzone z Regionalnym Związkiem Pszczelarzy w Elblągu, pozwoliły spojrzeć nam na przystąpienie Polski do Unii Europejskie z większym optymizmem w przyszłość. Pszczelarze nasi bali się tych zmian, ale dzięki szkoleniom i pomocy finansowej na zakupy leków, pszczół i sprzętu pszczelarskiego ze strony Agencji Rynku Rolnego zaczęli wierzyć, że będzie lepiej. Taka wiara i atmosfera towarzyszyła uroczystym obchodom 50-lecia istnienia Koła. W czasie tych uroczystości sztandar naszego koła został odznaczony złotą odznaką Polskiego Związku Pszczelarskiego.
Następne lata po wstąpieniu do unii to czas korzystania ze środków finansowych stawianych przez rząd do dyspozycji pszczelarzy na
wsparcie produkcji miodu, dalsza walka z warrozą, która w połączeniu z coraz powszechniejszą chemizacją rolnictwa i zanieczyszczeniem środowiska, dziesiątkowała rodziny pszczele również i na naszym terenie.
Ostatnie 10 lat to w dalszym ciągu praca na rzecz jednoczenia środowiska pszczelarskiego, jego ciągłym szkoleniem poszerzającym wiedzę o życiu pszczół, nowych metodach pozyskiwania i wykorzystania produktów pasiecznych, a także nawiązywanie ściślejszej współpracy z władzami miasta i gminy, nadleśnictwem, szkołami i innymi organizacjami z terenu miasta i gminy Orneta. Efektem tych starań jest uregulowanie kwestii lokalu związanego z organizowaniem zebrań ogólnych pszczelarzy i posiedzeń Zarządu. Nie zapominamy również o mieszkańcach naszego miasta, którym staramy się przybliżyć tematy związane z pszczelarstwem. Służą temu wystawy sprzętu i konkursy oraz degustacje miodu przy okazji różnych imprez masowych, a od ubiegłego roku Targi Pszczelarsko – Ogrodnicze i Zdrowej Żywności.
Tegoroczne Targi nowy zarząd Koła wybrany w 2013 roku w składzie Wiesław Jóźwiak – prezes, Jerzy Janulewicz, Tadeusz Błaszkiewicz i Zbigniew Daraszkiewicz zostały połączone z przypadającym w tym roku 60-leciem Koła. Ma to na celu przybliżenie problemów z jakimi boryka się orneckie i polskie pszczelarstwo. Programy pomocowe zmieniły wiele w naszych pracowniach i pasiekach. Użytkujemy w nich sprzęt, który spełnia najwyższe wymagania sanitarne, co pozwala w znacznym stopniu poprawić jakość pozyskiwanych produktów pszczelich, uczyni pracę lżejszą. Działania te niestety nie uzdrowiły pszczół. Mimo zakrojonych na szeroką skalę badań, nadal nie znamy przyczyn takich zjawisk jak np. zespół masowego ginięcia rodzin pszczelich powodujących olbrzymie straty w pasiekach na całym świecie. Wchodzimy w następne dziesięciolecie znów w zmniejszonym składzie, ale z iskierką nadziei, bo wprawdzie ubyło nam członków, ale zwiększyła się liczba rodzin pszczelich. Stało się to za sprawą kilku młodych pszczelarzy, którzy postanowili zrobić z pszczelarstwa źródło utrzymania. To nas utwierdza w przekonaniu, że warto jest organizować takie imprezy, szkolić młodych i ułatwiać im rozpoczęcie przygody z pszczołami, a co za tym idzie pozyskać ludzi, którym zależeć będzie na ochronie środowiska i szeroko pojętej ekologii.
Koło pszczelarzy w Kwidzynie
Koło pszczelarzy w Sztumie
Koło pszczelarzy w Suszu
Koło pszczelarzy w Dzierzgoniu
Do roku 1975 koła pszczelarskie były zrzeszone w Wojewódzkich Związkach Pszczelarskich. Związki te działały we wszystkich 17 ówczesnych województwach. Z czasem powstawały Spółdzielnie Ogrodniczo – Pszczelarskie tworzone w poszczególnych powiatach. Z tymi Spółdzielniami współpracowali pszczelarze w zakresie sprzedaży i zaopatrzenia pasiek. Spółdzielnie te pełniły funkcję monopolisty wobec pszczelarzy. Skup produktów pszczelich i zaopatrzenie w niezbędne środki odbywał się wyłącznie za pośrednictwem tych jednostek. Zaopatrzenie to było limitowane i niewystarczające, ale pomysłowość i inwencja pszczelarzy pozwalała na uzupełnianie tych braków na różne sposoby. Jednocześnie związki pszczelarskie były obowiązkowymi członkami tych spółdzielni gości.
Otwarcie skansenu pszczelarskiego w Starym Polu
Inicjatorem zorganizowania pszczelarskiego skansenu w Starym Polu po uzyskaniu placu przy WOPR Stare Pole był prezes WZP Elbląg Marian Badeński. Sprawa ta była związana z poważnymi nakładami finansowymi i porządkowymi. Zarząd WZP zadanie te powierzył Janowi Wojciechowskiemu, który skompletował zabytkowe i figuralne ule, od kószki i barci po unowocześnione. Zbierano je, kupowano i zamawiano u majstrów pszczelarzy z całego kraju. Jan Wojciechowski podróżował po nie, nie szczędząc czasu i wysiłku. Wreszcie skompletowano odpowiednią ilość uli i w 1978 r. w Starym Polu odbyło się uroczyste otwarcie skansenu. Na uroczystość otwarcia przybyli przedstawiciele władz wojewódzkich i lokalnych oraz wiceprezes PZP Czesław Bojarczuk. Przybyła również orkiestra wojskowa z garnizonu Elbląg. Z artystycznymi występami brał udział młodzieżowy zespół “Ziemia Elbląska”. Jednocześnie odbyło się uroczyste wręczenie sztandaru WZP. W skład pocztu sztandarowego wybrano zasłużonych pszczelarzy : Michała Orzechowskiego z Elbląga, Walerię Wojciechowską z Malborka i Marię Zarzycką z Nowego Stawu. / źródło : Kronika Terenowego Koła Pszczelarzy w Malborku/
Wiceprezes PZP Czesław Bojarczuk dekoruje zasłużonych pszczelarzy